Woensdag 11 maart 2012 - Dag 9
Tour dag 5: Ashburton – Akaroa – Christchurch
Vanmorgen zijn we opgestaan met regen, het beloofde niet zo een mooie dag te worden. We hadden afgesproken om naar Akaroa te gaan om te gaan zwemmen met dolfijnen. Voor de zekerheid hadden we toch even nagevraagd of het risico op zeeziekte groot was.
Voor diegenen die het niet weten, zijn Niels en ik een paar jaar geleden in Gran Canaria op vakantie geweest, waar we ook naar dolfijnen gingen kijken. Na 10 minuten zat ik al doodziek op de boot met enkel het zicht op de binnenkant van een zakje :) , even later was Niels aan de beurt. We hadden geen dolfijnen gezien, dus het was niet zo een geslaagde trip.
De mensen van het “Swimming with dolphins”-team zeiden dat men met deze boot niet zeeziek wordt, maar dat we voor de zekerheid wel wat voorzorgen konden nemen. We hadden een pakje pilletjes tegen zeeziekte gekocht, en speciale armbandjes met drukpunten, dit zou er ook voor zorgen dat je niet zeeziek wordt. Nadat we het duikpak hadden aangedaan, zijn we de boot op gegaan. Alles ging prima, we waren blij dat de pilletjes en de armbandjes hielpen. Tot we na 20 minuutjes de baai uit waren… toen begon ik mij al minder goed te voelen.
Iets later werd de boot stil gelegd en we mochten het water in bij de dolfijnen. Ik voelde mij ondertussen al enorm slecht, dus ik besloot om het water niet in te gaan. Terwijl iedereen aan het zwemmen was, hing ik aan de andere kant over de rand van de boot :) Gelukkig heb ik ondertussen wel wat dolfijnen gezien, echt mooie beestjes! Er waren niet veel dolfijnen, ze konden er helaas niet meer vinden.
Bij de terugkomst hebben we een deel van ons geld terug gekregen, omdat we er niet veel gezien hebben. Voordat we onze kleren terug aan deden, mochten we een warme douche nemen. Dat kwam wel goed uit, want ik had het ontzettend koud!! Gelukkig is Niels niet ziek geworden, maar hij heeft ook geen dolfijn kunnen vastleggen op foto..
Na ons ‘geweldige’ avontuur besloten we om door te rijden naar Christchurch. Zoals sommigen misschien wel weten, is hier vorig jaar een verschrikkelijke aardbeving geweest die de hele stad heeft verwoest. Dit valt gewoon niet te beschrijven, de halve stad is gewoon afgesloten omdat gebouwen helemaal ingestort zijn. We waren op zoek naar een restaurantje, maar alles wat we ingaven op de gps bestond uit een hoop brokstukken met een hek voor. Onderweg konden we ook niets zien, behalve een McDonalds. Na een hele lange zoektocht, hebben we dan maar besloten om naar de McDonalds te gaan.
Toen we gegeten hadden, zijn we begonnen aan een zoektocht naar een slaapplaats. Aan de gps hadden we helaas ook niets, want die stuurde ons door straten wat afgesloten waren door de aardbeving. Daarom besloten we om gewoon rond te rijden en te stoppen bij ieder motel. Binnen steeds wat prijzen gaan vragen, maar de meeste prijzen waren echt overdreven hoog. Uiteindelijk toch een plekje gevonden, maar ook hier zien we aftekeningen van de aardbeving: deuren die niet meer dicht gaan, kapotte kasten, barsten in de muren,… Veel dingen moeten nog hersteld worden, maar het gebouw is wel weer veilig verklaard. Heel gerust zullen we hier echter niet slapen denk ik, morgen proberen we te vertrekken van zodra we wakker zijn.
Ik heb Robyn ook weer even gebeld, ze was weer blij om iets van ons te horen. Blijkbaar is Christchurch haar geboortedorp, maar ze is na de aardbeving niet meer terug kunnen komen. Het Nieuw-Zeelandse volk is erg geraakt door deze aardbeving. Vele mensen zijn moeten weggaan uit Christchurch omdat hun huis was ingestort en ze geen onderdak meer vonden. Als je ze erover hoort praten, voel je gewoon hoe die mensen daarvan afzien.
Morgen vertrekken we richting Kaikoura, en misschien zelfs weer richting Blenheim. Hopelijk valt het weer wat beter mee, maar de weersvoorspellingen zien er goed uit!